Het wel en wee van Robert de roadtrippert deel 2

5800 kilometer, 1030 foto’s, 7 veerboten, overdadig natuurschoon en veel te veel blikvoer.

Deel 2: Learningcurve

Schermafbeelding 2016-07-25 om 17.22.22

KLUNK!!! Eén van de vele grote stenen die uit het smalle paadje staken raakte wederom de onderkant van mijn auto. Het schrapende en piepende geluid wat daarop volgde ging door merg en been. Ik gooide angstvallig al mijn stuurmanskunsten in de strijd om stapvoets om de kuilen en stenen heen te sturen maar er was simpelweg geen ontwijken aan. Opeens was daar het besef dat mijn lust voor avontuur en het vinden van een mooie kampeerplek in de natuur me wel eens duur zou kunnen komen te staan. Zowel letterlijk (auto technisch) als figuurlijk; half acht in de avond, vijftien kilometer van de dichtstbijzijnde asfaltweg zonder bereik op mijn telefoon en geplaagd door minuscule bijtende vliegjes die via het open raam naar binnen vlogen. Mijn zelfbeheersing stond inmiddels behoorlijk onder druk en de paniek begon langzaam toe te slaan. Ik besloot te stoppen en stapte uit de auto. Wat nu?

Twee dagen eerder was er nog geen vuiltje aan de lucht. De dag rust op het eiland Sylt had mijn vakantiestemming flink aangewakkerd en ik was helemaal klaar om het avontuur op te gaan zoeken. Voor de mensen die mij een beetje kennen zal het toch ietwat verbazen dat ik op die zaterdagochtend vroeg ruim een uur van tevoren aanwezig was bij de ferry naar het Deense eiland Romo, vanwaar ik mijn weg zou gaan vervolgen richting Zweden. Het was echter niet een hervonden stiptheid die mij plots had overvallen, maar een sterk staaltje van onzorgvuldig kijken op de ferrydienstregeling. Er was dus genoeg tijd over om nog even wat zilte zeelucht op te snuiven alvorens de rest van de dag geconfronteerd te worden met de geur van mijn super fijne, maar zeer onwelriekende teenschoenen.

De ferry had gelukkig meer oog voor de dienstregeling dan ikzelf dus na stipt een uurtje varen kon ik mijn weg vervolgen via de wadweg die het eiland verbond met het vaste land. In mijn voorbereiding had ik slechts het begin en het einde van mijn trip uitgestippeld, dus wist alleen dat ik die dag ergens in Zweden zou willen kamperen. En dan bij voorkeur op een mooie wildkampeerplek in de natuur uiteraard. Dat betekende wel dat ik die dag zeker 600 kilometer zou moeten rijden. Door Jutland en Funen, om vervolgens de imposante zeventien kilometer lange tolbrug naar Sjaelland over te steken. Een duur grapje zo wist ik nog van vorig jaar, maar de enige mogelijkheid om via land richting Kopenhagen te rijden om daar de nog duurdere tolbrug naar Malmö te pakken. Maar ach, ook dat hoort soms bij een avontuurlijke vakantie.

Roadtrip 2016 sylt zweden-1 Roadtrip 2016 sylt zweden-2brug denemarken-1

Mijn nieuwe auto bleek een ideale reisgenoot te zijn voor lange trips. Toegegeven, in het begin was het even wennen die Toyota Auris hybrid automaat na jarenlang lief en leed te hebben gedeeld met mijn, inmiddels overleden, handgeschakelde Mazda 323. Maar die dag wist mijn nieuwe vriend echt een voldane glimlach op mijn gezicht te toveren. Knietjes opgetrokken met 100 op de cruisecontrol, 1 op 23, tuffend door het mooie Deense landschap. Zonnige glooiende heuveltjes her en der bezaaid met windmolens afgewisseld met uitgestrekte zeelandschappen en bruggen die bijna tot in de wolken lijken te reiken. Aan het einde van de middag had ik zo de oversteek naar Zweden in ieder geval al achter de rug en ging ik op improvisatie verder.

Rijdend door het vlakke onbeboste landschap in het zuiden van Zweden drong het tot me door dat het in deze omgeving niet makkelijk zou zijn om een wildkampeerplek te vinden. Inmiddels was ik al acht uur onderweg en dus leek het me raadzaam mezelf even een break te gunnen om de helaas zeer ongedetailleerde wegenkaart in de Lonely Planet te bekijken. Zo kon ik hopelijk wat gerichter navigeren naar een kampeerlocatie in een minder gecultiveerde omgeving. Ik stuitte op het plaatsje Vaxjo, omgeven door bossen en meren, wat ik kon bereiken door het binnenland in te rijden. Om de kansen te vergroten op het toevallig vinden van hotspots van kampeergenot stelde ik de tomtom in op “snelwegen vermijden” en ging ik vol frisse moed op weg.

Als snel had ik een onfeilbare, althans zo dacht ik, tactiek ontwikkeld om gericht op onderzoek te gaan naar potentiële kampeerlocaties. Met de ingebouwde navigatie op 2km schaal kon ik zelfs de kleinste meertjes die ik via de asfaltwegen zou passeren in een oogopslag zien. Dan was het vervolgens wachten tot de ik op de tomtom een afslag zou zien die in de richting van het meertje zou gaan.

Roadtrip 2016 sylt zweden-13 Roadtrip 2016 sylt zweden-14 Roadtrip 2016 sylt zweden-12

Ruim drie uur later, na vele kilometers over onverharde wegen, rondjes om meren en veelvuldig keren kwam ik toch van een koude kermis thuis. Ok toegegeven mijn eisen voor een wildkampeerplek waren dan ook wel streng: niet direct aan een (on)verharde weg, pal naast een meer of rivier en ver uit het zicht van omwonenden. Ik had echter in een land als Zweden toch wel verwacht dat dat niet teveel gevraagd zou zijn.

Met bijna een halve dag in de auto en een waas voor de ogen besloot ik om verstandig te zijn en het wildkampeerbijltje er voor die dag maar bij neer te gooien. Zo streek ik noodgedwongen neer op een beregezellige familiecamping naast een meer, jolly… 🙁 Gemakzucht had nu meer prioriteit dan comfort dus besloot ik mijn pop-up tent, waarin zowel mijn hoofd als voeten vrijwel door het tentzeil heen prikken, te gebruiken. En ook het blikvoer bleef in de auto ten gunste van de laagdrempelige schnitzel in het campingrestaurant. Dat had ik wel verdiend vond ik.

Nog geen etmaal later en driehonderdvijftig kilometer noordelijker, was ik zowel letterlijk als figuurlijk een stuk verder van huis. Aan het einde van een dag rijden door de Zweedse bossen en verwoede doch onsuccesvolle pogingen tot het vinden van een wildkampeerplek was ik over gegaan tot rigoureuze maatregelen. Ik besloot mijn heil te zoeken bij de meest afgelegen meertjes. In het begin was dit nog leuk en spannend, maar toen de weg steeds slechter en slechter werd begon ik mij toch ernstig zorgen te maken.

En die zorgen bleken later geheel terecht… Daar stond ik dan naast mijn auto wild om me heen te slaan om de minuscule bijtende vliegjes weg te houden en ondertussen proberend het hoofd koel te houden. Wat waren mijn opties? Keren was onmogelijk op het smalle paadje en achteruit rijden had ik al geprobeerd met bijna rampzalige gevolgen. Er zat niets anders op dan te voet verder te gaan om de weg te verkennen en hopelijk een plek te vinden waar ik veilig kon keren zonder in de tussentijd mijn auto te vernachelen. En stiekem was daar toch nog de hoop op de ultieme plek in de natuur naast het meertje wat er op de navigatie zo veelbelovend had uitgezien. Een kilometer verder viel ook die droom in duigen. Er stond een vakantiehuis, of all places.. Gelukkig was het restant van het paadje naar het meertje niet zo slecht als het stuk waar mijn auto de weg stond te blokkeren en was er een mogelijkheid om te keren.

Na verschillende billenknijp momenten voor mij en, zo leek het, ijzige kreten van mijn autotje wanneer wederom een steen zijn buikje beroerde, bereikte ik het einde van de onverharde weg. Ik kon hem wel kussen die asfaltweg, wat ik praktisch ook bijna deed toen ik in push-up stand de onderkant van mijn auto checkte op lekken of afgebroken onderdelen. Er was niks te zien, thank god! Op dat moment wilde ik niets liever dan linea recta richting een camping. Desnoods één met schreeuwende kinderen, springkussens en animatieteams. Het kon me even geen reet meer schelen.

Roadtrip 2016 sylt zweden-3

Gelukkig stuitte ik toevallig op een mooie rustige camping aan een prachtig meer in Filipstad. De aardige eigenaar liet mij de tent opzetten waar ik wilde, wat natuurlijk pal aan het meer werd. Zelfs de 93 beten (ja ik heb ze geteld) van de inmiddels bekende kleine plaaggeesten, die ik opliep tijdens het opzetten van de tent, konden mij op dat moment niet deren. Mijn trouwe autotje leefde nog! Samen werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang (van half 11 tot 1 uur) die de lucht in fases met verschillende kleuren betoverde. Prachtig!

De volgende keer in deel 3: Eindelijk wildkampeersucces en fjorden here we come! steken kwelgeestjes-1

Roadtrip 2016 sylt zweden-5 Roadtrip 2016 sylt zweden-7 Roadtrip 2016 sylt zweden-8